Auteur: Bert Steenkist

De ruïnes van Emaraate lenen zich uitstekend voor spannende spelletjes. De vele ruimtes gebruikten we onder andere voor kwadraat-trefbal. Iedere partij had daarbij twee velden waarin ze zich mochten bewegen. Na partijen kiezen, bleken de jongens tegen de meisjes te moeten en dat werden spannende potjes. Beide partijen waren even goed in gooien, maar wat afweren betreft lieten de dames het in eerste instantie afweten. Na enkele verloren potjes kregen de dames echter de smaak te pakken en werden ze steeds beter. Uiteindelijk kwamen beide ploegen gelijk.

Hierna moesten jullie de rivier over naast de Emaarate ruïne. Omdat de rivier vol piranhas zat gebruikten we krukjes om over e komen. Een geweldige strijd brak los en ook bij dit spel wilden jullie steeds revanche.

Kruip door, sluip door in de ruïnes deden we na met tikkertje. Als je niet getikt wilde worden moest je stilstaan met je benen wijd en de armen over elkaar. Je kon dan bevrijdt worden als iemand door je benen kroop. Ook bij dit spel werd het spannender naarmate de tijd vorderde. Het was ook leuk om te zien hoe iedereen,iedereen bevrijdde.

Heel vreemd, maar in de Emaarate ruïnes, die in India liggen, zijn ooit Afrikaanse maskers gevonden. Niemand weet hoe ze daar zijn terechtgekomen, maar ze zijn zo mooi dat we ze gingen namaken. Jullie plakten en schilderden hele mooie maskers die niet van echt waren te onderscheiden.

Als waanzinnige afsluiter, deden we een potje buskruit dat door jullie perfect werd gespeeld. Ella moest jullie zoeken en vond ook steeds bijna iedereen…. toch werd ze drie keer overvallen door Deomi, Yannick en Fabio, die echt heel goed naar de bal slopen.

Marala de flamingo zag ons bijna net zo goed vliegen als zij doet. Wij lieten echter kranten aan ons lichaam plakken als echte vleugels, dit ging heel goed totdat we moesten keren…. dan vielen we bijna uit de lucht. Dat vogels ook voedsel uit de lucht kunnen plukken deden we na met ballonnen en een plakkerige X op onze borst.

Als de ballon viel moesten twee kinderen tegelijk proberen om de ballon op te vangen.Een zeer vreemd spel,maar wel heel leuk. Dat vogels ook heel kunnen zweven deden we na door ballonnen zolang mogelijk hoog te houden,eerst eentje en daarna werden het er meer. Flamingo’s kunnen heel goed op één poot staan en in de drukke kolonie hebben ze ook wel eens ruzie.We deden dit na met een worstelspel op één been. Voor sommigen heel lastig,maar er waren ook welpen voor wie het wel een tweede natuur leek.

Bij de limo papagaaiden jullie heel goed de leiding na en herkenden jullie plaatjes genomen in vogelvlucht en daarna kwam het moeilijkste spel van de middag. Jullie moesten namelijk water overbrengen in een plastic fles die je tussen de benen klemde. Het hing allemaal af van de stand van de fles en daarom was er één ploeg die echt bijna geen water verloor.

Vandaag was écht een Be Pals dag,bijna alle jeugleden en leiding gaven acte de presénce op onze jaarlijkse St.Jorisviering. We openden gemoedelijk in het zonnetje voor het clubhuis en na het tellen van de koppen, voor de veiligheid, gingen we richting Nieboerweg. Onderweg kregen jullie echter drie maffe opdrachten,zo moesten sneller dan Baloe een gigantische heuvel op rennen en daarna gingen we onder leiding van Speurder Gijs huppelend de heuvel af.

Bij de derde opdracht moest je op het fluitsignaal zo snel mogelijk zitten en bij het tweede fluitsignaal zo snel mogelijk staan….. vooral de leiding had hier wat moeite mee. Nadat we als een prachtig lang lint overgestoken waren bij de Nieboerweg, gingen we in één ruk door naar het grote speelveld wat iedereen wel kent van de Duinenmars.

Het eerste spel dat we daar speelden was Levend Stratego met: Joris, de Schone en de Draak. We maakten vier groepen met ieder daarin Scouts, Bevers en Welpen en daarna kreeg iedere groep zijn eigen kleur om te verdedigen. Het doel van het spel was echter om zo veel mogelijk kaartjes van een andere kleur te veroveren en daar was uiteindelijk de ORANJE-groep het allerbeste in, onder leiding van César en Els.

Jullie speelden het spel met z’n allen waanzinnig fanatiek en het was ook heerlijk om te zien hoe jullie voor elk kaartje streden. Er kwam ook tactiek om de hoek kijken, want alleen de kaartjes die je bij je leiding had ingeleverd vóór het eindsignaal telden voor het eindresultaat.

Nu hadden jullie heel even de tijd om uit te rusten, want Baloe ging het volgende spel uitleggen en dat werd Hollandse Leeuwen in twee leeftijdscategorieën. Dit deden we zodat de Scouts de Bevers niet zouden overlopen. Het fanatisme was er niet minder om, want op beide strijdvelden ging het er hartstikke kikke aan toe en rende iedereen voor zijn of haar leven. Zelden was het leven zo goed op het duindorpse zand!

Nadat iedereen moe en totaal uitgeput was uitgehollandseleeuwd,gingen we lekker drinken met een grote wafel erbij en daarna kon iedereen even chillen op het gras of van een heuveltje afrollen. Toen het tijd was om terug te gaan kreeg iedereen een zakje snoep voor onderweg en daar ging de machtig lange sliert weer,richting clubhuis.

Bij het clubhuis braken we met enkele tradities, zo gingen we niet bij de kampvuurkuil zitten, maar maakten we een vuur op het midden van het veld, zodat iedereen er even ver vanaf zat en dit jaar sloegen we ook het traditionele verhaal over.

We gingen dit jaar proberen om zelf een zevenkoppige draak te verslaan en die bestond uit zeven leiders en leidsters. Allereerst moesten ze touwtrekken tegen de Bevers en daarna tegen de Zonnestralen. Maar de draak werd pas echt bang toen de hele horde van de Speurders plaats nam aan het touw. De Woudwachters volgden en daarna lieten ook het Phoenixvendel en de Bosgeuzen hun spierballen zien.

Een complimentje is wel op z’n plaats voor Wouter, Bas, Chris, Arianne, Mieke, César en Saskia die al deze potjes touwtrekken toch maar achter elkaar deden!

Na het kampvuur en de liedjes, besloten we de dag met het officiële gedeelte, namelijk het vernieuwen van onze belofte.

Het was droog en toen Fred arriveerde nam hij ook nog het zonnetje mee….. wat wil je nog meer tijdens een Duinenmars. Alle Woudwachters waren prima op tijd en iedereen was gezellig met iedereen aan het kletsen en spelen bij het verzamelpunt. Om kwart over één precies gingen we naar de start, waar Taco het eerste knipje kreeg voor de 10 kilometer. Han en Fred vormden de achterhoede en Bert en Lisetta waren de komende uren voorop te vinden. Ze waren daar niet alleen, want ook Ella, Giulia, Amin en Sebastiaan liepen constant voorop. Net achter de voorhoede liepen Deomi en Lizzy en die hadden het extra gezellig, want hun moeders waren mee. Na een tijdje vormde zich ook een middengroep met Lisette, Kangning, Floris en Fred en daar dan weer achter kreeg Han gezelsschap van Chico met zijn kids die prima overweg konden met Lucas, Taco en Yannick.

We waren in een recordtijd bij de stempelpost van de vijf kilometer en daarna konden jullie rusten op jullie favoriete grasveld….. alhoewel, van rusten kwam er weinig, omdat jullie lekker de duinen ingingen om avonturen te beleven. Na een half uurtje kwamen jullie met enige tegenzin weer naar beneden en toen liepen we met een fikse pas weer naar Kijkduin. Bij de ijsboer mochten jullie een ijsje uitzoeken en daarna kreeg iedereen zijn of haar medaille.

Deze Duinenmars was écht oergezellig en dat kwam vooral omdat jullie top met elkaar omgingen !